“Bij iedere stap die ik zet op het gebied van duurzaamheid voel ik me beter. Bijvoorbeeld wanneer ik geld uitgeef bij een winkel die ik het gun en waardoor ik weet dat die kan groeien en zo goede dingen doe met mijn geld.  Het geeft mij iedere dag een beter gevoel, intrinsieke voldoening. Mijn dagelijkse boodschappen doe ik heel bewust bij een duurzame supermarkt en ik eet zo veel mogelijk van het seizoen en lokaal. In de meeste supermarkten liggen het hele jaar door puntgave aardbeien, maar dat kan helemaal niet. Hier in Frankrijk, waar ik nu tijdelijk verblijf, gaan we altijd naar de markt, waar je alleen maar seizoensproducten hebt en we ook nog eens precies weten waar onze producten worden verbouwd.”

“Mensen vergeten dat creativiteit begint bij begrenzing van je mogelijkheden en keuzes. Het hele jaar door maar altijd alle producten kunnen gebruiken – daar word je hartstikke lui van.”

“Mensen vergeten dat creativiteit begint bij begrenzing van je mogelijkheden en keuzes. Het hele jaar door maar altijd alle producten kunnen gebruiken – daar word je hartstikke lui van. Binnen ons huishouden gaat dit heel natuurlijk aangezien mijn man permacultuur heeft gestudeerd, we steken elkaar heel erg aan. En zeker toen onze zoon werd geboren werd het heel serieus, want dan ga je ineens nadenken over wat je daar allemaal instopt.

Alles lijkt op effectiviteit, efficiëntie en snelheid ingericht. Maar eigenlijk is langzaam veel lekkerder, rustiger met veel minder stress en dus fijner. Thuis staan we op het punt de auto weg te doen. En nu doen we ook al zoveel mogelijk met de trein. We moeten bereid zijn om anders te gaan leven, en de innovatie gaat sneller als er meer mensen mee gaan doen. Misschien zullen veel dingen langzamer gaan maar dat maakt het leven ook meer de moeite waard omdat ik denk dat alles nu veel te snel gaat en te gehaast is.

Bij mij is dit besef er geleidelijk ingegroeid. Ik had het als kind al wel dat ik de wereld wilde verbeteren. In de pubertijd kwam er hele andere druk, maar later toen ik op mezelf woonde, keerde het besef weer terug en ging ik dingen uitzoeken. Wat is nou biologisch en wat niet?
Ik heb ook twee televisieprogramma’s gepresenteerd over de kledingindustrie (Genaaid en Gefileerd). Ik vermoedde wel dat er iets niet goed ging maar dacht altijd: ‘als het in Nederland in de winkel ligt zal het toch wel goed zijn, daar hebben toch geen mensen voor liggen creperen?’ Door wat ik bij het maken van deze programma’s heb gezien, ben ik echt veranderd; ik heb met eigen ogen gezien hoeveel pijn er is in dat productieproces. Hier zou echt meer educatie voor moeten komen. Zelf ben ik er een lespakket voor aan het ontwikkelen voor het lager onderwijs.

In de filmindustrie lijkt duurzamer produceren vooral een last. Ik merk het voor nu alsnog alleen aan clichés als digitale scripts en callsheets zodat er niet meer geprint hoeft te worden. Vooral bij kleding is nog een wereld te winnen. Thuis draag ik geen fast fashion maar dan komt het vervolgens bij een kledingdoorpas allemaal voorbij. En dan wil ik ook niet meteen zeggen dat ik het niet aan wil: ik wil ook niet moeilijk doen. Bij Deep Shit heb ik aangegeven dat ik het te gek zou vinden als dit zou veranderen. Toen is wel voor een groot gedeelte gelukt om het duurzaam te krijgen. Ik heb inmiddels ook kledingsponsors die klaar staan, daar zou veel meer gebruik van gemaakt kunnen worden. Bij fotoshoots durf ik inmiddels wel meer eisen te stellen.”

“Als er aan het begin van de productie al duidelijk gemaakt wordt dat groen produceren de intentie is, weet iedereen in het team dit en zal iedereen zich meer gesteund voelen om suggesties te doen.”

“Wat mij erg zou helpen in onze industrie is dat producties meer budget krijgen voor de transitie. En ik wil het gevoel krijgen dat ik serieus word genomen als ik een vraag of eis stel over duurzaamheid, dat ik hierin gesteund word. Het zou niet zo hoeven zijn dat alleen ik het neerleg bij de stylistes. De vraag moet ook komen van de productie en niet alleen van de crew of cast. Als er aan het begin van de productie al duidelijk gemaakt wordt dat groen produceren de intentie is, weet iedereen in het team dit en zal iedereen zich meer gesteund voelen om suggesties te doen.”

“Heel af en toe word ik woedend omdat er zo weinig gebeurt, zeker nu ik een kind heb denk ik: hé, het gaat wel over de toekomst van m’n zoon.”

“Heel af en toe word ik woedend omdat er zo weinig gebeurt, zeker nu ik een kind heb denk ik: hé, het gaat wel over de toekomst van m’n zoon. Dus ik ben blij met dit initiatief waarin ik het gevoel krijg dat de eenzame roepende steeds meer verandert in een collectief.”